09/09/2011
Έπειτα από εννέα ημέρες στο ευρωμπάσκετ τα πρώτα συμπεράσματα κάνουν δειλά- δειλά την εμφάνιση τους και αν μη τι άλλο φαίνονται ενθαρρυντικά. Ήδη περάσαμε στους δώδεκα και συνεχίζουμε ακάθεκτοι. Ο Κουφός δείχνει πιο βελτιωμένος σε σχέση με προηγούμενες εμφανίσεις του και αν προσαρμοστεί περισσότερο στα δεδομένα του ευρωπαικού μπάσκετ θα μιλάμε για έναν σύγχρονο σέντερ στον οποίο θα μπορούμε να στηριχτούμε για τα επόμενα χρόνια. Ο Καλάθης προσπαθεί να μπει στα παπούτσια του Διαμαντίδη και ν'αποκτήσει ηγετίκα χαρακτηριστικά μες στην ομάδα. Έχει δουλειά ακόμη, αλλά βρίσκεται στην σωστή κατεύθυνση. Στο πρόσωπο του Βασιλειάδη φαίνεται να βρίσκουμε ένα πολύ αξιόπιστο σουτ που τόσο μας έλλειπε. Ο Παππανικολάου ενεργεί με ωριμότητα 30άρη, εν αντιθέση με το επιπόλαιο προφίλ που μας έδειξε μες στην χρονιά.
Το που είναι το ταβάνι αυτής της νέας ομάδας, δεν μπορούμε ακόμα να προβλέψουμε. Γεγονός είναι όμως ότι μας “ψήνει” για μεγάλα πράγματα. Η Ελλάδα στο μπάσκετ έχει την δικία της σχολή, το προσωπικό της στυλ και γι' αυτόν το λόγο θα παραμένει μία παγκόσμια δύναμη στον χώρο της πορτοκαλής θεάς, με όποιες ελλείψεις ενίοτε έχει, με οποιανδήποτε σύνθεση κι αν παρουσιαστεί. Τα πιτσιρίκια θα γίνουν άνδρες και οι πελαργοί θα ξεχυθούν υπερήφανοι και πάλι στους δρόμους.
Κυρίες και κύριοι υποδεχτείτε την νέα μεγάλη φουρνιά της επίσημης αγαπημένης.
Εθνική ομάδα μπάσκετ
Ξεκινώντας το ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας, οι απαιτήσεις των απανταχού ελλήνων μπασκετόφιλων, για την επίσημη αγαπημένη, ήταν χαμηλές. Κάτι η ανεμενώμενη ανανέωση της ομάδας, λίγο τα προβλήματα της τελευταίας στιγμής (Σπανούλης, Σχορτσιανίτης, Μαυροκεφαλίδης, Περπέρογλου) όπως και η απουσία της παλιοσειράς (Διαμαντίδης, Παππαλουκάς) μας ανάγκασαν να θέσουμε τον πύχη χαμηλά εξ' αρχής. Ο νέος κόουτς Ηλίας Ζούρος ύπηρξε ξεκάθαρος για τους στόχους της ομάδας: είσοδος στην εξάδα και εισητήριο για το προολυμπιακό τουρνουά. Όμως το μεγάλο στοίχημα του ταλαντούχου κόουτς είναι να δημιουργήσει την εθνική της επόμενης δεκαετίας.
Τι και αν δεν σηκώσουμε την κούπα, τι και αν δεν διεκδικήσουμε μετάλλιο... είμαστε χορτασμένοι από δάυτα. Το ταλέντο περισσέυει, κατανόηση υπάρχει, συμπληρώνουμε και λίγο υπομονή και έτοιμο το γλυκό. Έπειτα από εννέα ημέρες στο ευρωμπάσκετ τα πρώτα συμπεράσματα κάνουν δειλά- δειλά την εμφάνιση τους και αν μη τι άλλο φαίνονται ενθαρρυντικά. Ήδη περάσαμε στους δώδεκα και συνεχίζουμε ακάθεκτοι. Ο Κουφός δείχνει πιο βελτιωμένος σε σχέση με προηγούμενες εμφανίσεις του και αν προσαρμοστεί περισσότερο στα δεδομένα του ευρωπαικού μπάσκετ θα μιλάμε για έναν σύγχρονο σέντερ στον οποίο θα μπορούμε να στηριχτούμε για τα επόμενα χρόνια. Ο Καλάθης προσπαθεί να μπει στα παπούτσια του Διαμαντίδη και ν'αποκτήσει ηγετίκα χαρακτηριστικά μες στην ομάδα. Έχει δουλειά ακόμη, αλλά βρίσκεται στην σωστή κατεύθυνση. Στο πρόσωπο του Βασιλειάδη φαίνεται να βρίσκουμε ένα πολύ αξιόπιστο σουτ που τόσο μας έλλειπε. Ο Παππανικολάου ενεργεί με ωριμότητα 30άρη, εν αντιθέση με το επιπόλαιο προφίλ που μας έδειξε μες στην χρονιά.
Το που είναι το ταβάνι αυτής της νέας ομάδας, δεν μπορούμε ακόμα να προβλέψουμε. Γεγονός είναι όμως ότι μας “ψήνει” για μεγάλα πράγματα. Η Ελλάδα στο μπάσκετ έχει την δικία της σχολή, το προσωπικό της στυλ και γι' αυτόν το λόγο θα παραμένει μία παγκόσμια δύναμη στον χώρο της πορτοκαλής θεάς, με όποιες ελλείψεις ενίοτε έχει, με οποιανδήποτε σύνθεση κι αν παρουσιαστεί. Τα πιτσιρίκια θα γίνουν άνδρες και οι πελαργοί θα ξεχυθούν υπερήφανοι και πάλι στους δρόμους.
Κυρίες και κύριοι υποδεχτείτε την νέα μεγάλη φουρνιά της επίσημης αγαπημένης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου